Ultima Thule

Od tego programu zacząłem go kojarzyć. Dawno już nie słuchałem, byłem przekonany, że zdjęto go - skoro jest w sobotę nastawię ucha.
Potem przeczytałem Ziarno i krew, Człowiek o twardym karku i tę pozycję.
W planach Żar i Wielka odmowa.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Dziwniejsza historia - Remigiusz Ryziński.
Scena gejowska w 20 leciu, podczas wojny, w PRL. Indywidualne historie na tle historii zbiorowej. Wachlarz postaw i zachowań. Rzecz dość szeroka ale i zdawkowa. Co ważne dla mnie - duże spektrum postaw osób homoseksualnych i reakcji na homoseksualistów pokazuje jak człowiek mało się zmienia na przestrzeni lat. Nihil novi sub sole. Lektura szybka, nie roszcząca sobie praw do bycia odkrywczym i epokowym dziełem, ale ciekawa. Po macoszemu potraktowany wątek lesbijski.

Wszyscy jesteśmy dziwni. Opowieści z Coney Island - Karolina Sulej.
Znów pozycja szybka. Kilka (a może nawet -naście?) życiorysów, silnie nieszablonowych postaci z krwi i kości na delikatnie naszkicowanym tle amerykańskiej historii i kultury. Gdyby ukazywały się w jakimś tygodniku gdy byłem w liceum, wycinałbym i składał w segregatorze. Tymczasem przeczytałem, zrozumiałem trochę bardziej kilka fragmentów wspomnień Patti Smith (wyjaśniła mi się funkcja miejsca do którego przyjeżdżała z Mapplethorpem), dołożyłem kawałek do obrazu, który zbudowała mi Seria Amerykańska wydawnictwa Czarne i już - nic więcej. Znów lektura warta uwagi - ale bez przesady.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Dariusz Rosiak - Żar.
Afryka z bliska, bez romantycznych uniesień i poprawnopolitycznej kalki spłaszczającej obraz. Zachód dawał ciała przez lata, robi to nadal na inne sposoby, miejscowi w większości wynaturzaja swoje państwowości. Rzecz bardzo dobra, w kontrze do poprzednio czytanego Brexitu umacnia nadwątlone zaufanie do autora.


Zaczynam Shauna Walkera - Na ciężkim kacu. Nowa Rosja Putina i duchy przeszłości. Jako follow up do wcześniej czytanych: Swiatłany Aleksijewicz, Jądra dziwności Pomerantseva czy Granice marzeń Grzywaczewskiego. Jestem dopiero na początku ale czyta się bardzo dobrze.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Shaun Walker - Na ciężkim kacu. Nowa Rosja Putina i duchy przeszłości.
Historie wysiedleń Kałmuków, Czeczenów i Kozaków Krymskich jako tło bieżącej polityki historycznej Kremla. Czeczenia, Donbas, Krym, archipelag Gułag w bardzo szybkim, reporterskim stylu. Lekka forma, treści cokolwiek smutne. Poza dobrą reportażową częścią pojawiają się nudne i mdłe wstawki khm filozoficzne - historiozoficzne (?). Są na szczęście w mniejszości. Dynamika i aktualność (związana z pracą autora w Guardianie) stanowią o wartości tej książki. Dobra, gorąca sprawa.

Zacząłem 27 śmierci Toby’ego Obeda Joanny Gierak-Onoszko. Kanada oglądana przez pryzmat skarpetek premiera to nie jest.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Podobno to forum służy do wrzucania swoich tekstów skądinąd

A co ciebie obchodzi, co myślą inni? Dalsze przypadki ciekawego człowieka

_________________
Groszek, bamboszek, dziewczynka, chłopaczek, stary dziad!

27 śmierci Toby’ego Obeda Joanny Gierak-Onoszko.
Co system sprzęgający państwo, kościoły i prywatną inicjatywę jest w stanie zrobić z dziećmi najsłabszych, tj.zmarginalizowanych rdzennych mieszkańców. Co dzieje się z ich dziećmi i wnukami. Jak przemoc rozlewa się przez pokolenia. Jak kraj może sobie radzić/ nie radzić z własnym dziedzictwem na różnych płaszczyznach. Gdzie są granice brania odpowiedzialności za przeszłość. Tyle temat.
Forma imo doskonała. Bardzo oszczędna. Jak w posłowiu można przeczytać: pozbawiona większości przymiotników. Jedna z najlepszych i najbardziej poruszających książek, które trafiły mi w ręce w ostatnim czasie.

Zaczynam Syndrom wyspy. Z trzy lata temu miałem to zrobić :p

edit 22.08:
Zamiast Syndromu wyspy, Diabeł umiera w Hawanie. Dopiero po którymś razie gdy zdawało mi się, że czytam to samo, sprawdziłem notę w której stało o tym, że to zbiór tekstów gazetowych z kilku (nastu?) lat. Więc podobnie jak w wypadku wcześniejszego Rosiaka o innych wyspiarzach, czuję się nieco zawiedziony. Po świetnej Hawanie, książka gorzej napisana ale więcej traktująca o politycznym wymiarze ostatnich 70 lat na Kubie. Dla laika, jak najbardziej przydatna. Syndrom wyspy nadal na wierzchu stosiku, niedługo już jego czas nadejdzie.

I zakładam konto na Lubimy Czytać.
Zobaczymy czy się do czegoś przyda.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Syndrom wyspy zakończony. Z dwiema poprzednimi pozycjami o Kubie uzupełnia się bardzo dobrze. Kuba to nie Korea, ale reżim to reżim.

Zaczynam Cudowną. Nie mogę się doczekać jak się rozkręci.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Cudowna już za mną.
Bardzo polecam.

Teraz równolegle: "Nie będzie żadnej rewolucji" o Łodzi i CKOD oraz 'Ludzie: Krótka historia o tym, jak spieprzyliśmy wszystko". Obydwa szybkie w czytaniu. Pierwsze ma dla mnie walor bliskości i identyfikacji, drugi ma urok programów na Discovery: trochę nauki, trochę widowiska.
edit 09.09: "Nie będzie..." skończone. Szybko przeczytane, z biglem napisane. Warto rzucić okiem nawet jeśli nie lubi się CKOD (albo ma się ich pod ogonem po prostu). Jednocześnie znam inną Łódź alternatywą niż opisywana. "Pedofilskie bródki łódzkich hardcore'owcow" to bardzo ładny greps!
Teraz zaczynam "Wielką odmowę..." Rosiaka.

edit 12.09: Rosiak skończony wczoraj. Bardzo miło po dwóch pozycjach może i ciekawych ale lekkich, sięgnąć po coś bardziej dojmującego i poruszającego, pozwalającego lepiej rozumieć, rozumieć więcej. Myślę, że książki Rosiaka (kolejno: Ziarno i krew, Człowiek o twardym karku, Żar - bo Brexit jak pisałem wyżej wypada z tego zestawienia) dają mi nieśpieszny i raczej głęboki wgląd/ ogląd i dlatego cenię je oraz ich autora.

Przy okazji dowiedziałem się, że Romuald Jakub Weksler-Waszkinel czyli bohater Człowieka o twardym karku "Dnia 6 lutego 2019 roku porzucił stan kapłański i przyjął judaizm".

W kolejce do przeczytania nadal Natalia, z tej samej serii wydawniczej Błoto słodsze niż miód oraz Długi taniec za kurtyną, Wieża Eiffla nad Piną i Brzuch Matki Boskiej.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

To mój ulubiony program w Trójce w ogóle. Jego rozstrzał tematyczny i to, jak Rosiak sprawnie się porusza w każdym z poruszanych tematów, naprawdę mi imponują.


Po pierwszej połowie czułam się prawdopodobnie jak pokolenie dzieci i wnuków nazistowskich zbrodniarzy. Druga połowa wchodzi nieśpiesznie, bo nie mam czasu na czytanie.

_________________
Bez zbroi wychodzić się boję.

Skończyłem Wieżę Eiffla nad Piną. Ciekawe faktograficzne (nie jestem fanem Kresów, więc większość tematów była dla mnie nowa), literacko sprawne i płynne. Nie wzbudziło we mnie fascynacji opisywanym regionem i okresem, bardziej utwierdziło w przekonanuu, że nie ma czegoś co byłoby nieinteresujące, nieciekawe, nieważne.

Zamiast wrócić do rozgrzebanego Czarnego rynku w PRL, zabrałem się za Błoto słodsze niż miód i wczoraj wciągnąłem połowę (ostatecznie przeczytane w pętli Poznań-Świnoujście-Poznań: jakieś 330 minut według Legimi). Tragedie analogiczne do tych poznanych dzięki książkom o reżimie komunistycznym w Korei Płn. (Światu nie mamy czego zazdrościć), Kubie (Diabeł umiera w Hawanie) i Polsce (Piotr Lipiński) zyskały inny język.Mimo dominacji narracji własnej bohaterów, mam wrażenie jakiejś poetyckości tej książki.

Rozgrzebane mam także monografie amerykańskiego hard core'a (połowa mniej więcej, w papierze) i grunge'u (pierwsze kilka rozdziałów, w pliku). W kolejce po Błocie... czeka Brzuch Matki Boskiej (plik), i Natalia (papier).

edit: zacząłem Brzuch... a w kolejce pojawił się Szczygieł z Nike.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Szczygieł skończony. Zbiór bardziej niż chaotyczny. Innowacje formalne mu nie służą. Jako czytelnik nie zostałem nakarmiony przez autora.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Książka o wodzie Aleksandry Kardaś. Lektura łatwa i przyjemna. Dla ludzi w każdym wieku (pod warunkiem umiejętności czytania) i o każdym stopniu znajomości zagadnień hydrologicznych.

Więcej napisałem tu: https://naukowy.blog.polityka.pl/2019/1 ... -o-wodzie/

_________________
Groszek, bamboszek, dziewczynka, chłopaczek, stary dziad!

Skończyłem Brzuch Matki Boskiej.
Bez struktury, magma pamięci pokoleń w sumie wciąga ale bez zachwytu.
W kolejce obydwie pozycje polecane przez Panka, w trakcie Hardcore i Czarny rynek.
Czuję przesilenie i x radością odbijam sobie Księgą Dżungli w jakimś starym tłumaczeniu z Wolnych Lektur czytaną starszej przed snem.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Amerykański hardcore: opowieść plemienna oraz Everybody loves our town zakończone. Może w wątku o książkach muzycznych coś skrobne bo to pozycję bardzo dobre, szczególnie ta anglojęzyczna.

Czarny rynek nadal rozgrzebany, Książka o wodzie również. Przymierzałem się do wywiadu z Muńkiem, książki o Jerzym Walusiu, Biografii głupoty oraz Nikt nie słucha - o disco polo. Ale zacząłem dzisiaj Gomułkę Piotra Lipińkiego jako uzupełnienie wcześniejszych Bieruta i Cyrankiewicza, i zażarło jak złe!

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.

Muniek skończony. Solidnie, ale widocznie słabszy od Brylewskiego czy Stańki. Podobnie Gomułka. Wszystko na miejscu ale w porównaniu z Bierutem i Cyrankiewiczem - o Humerze nie wspominając - dziwnie słabo.
Może tak jest, że bycie fanem autorów kończy się wybrednością?

Teraz książka o disko polo.
edit:
Nikt nie słucha. Reportaże o disco polo - Judyta Sierakowska. Skończyłem dzisiaj. Uczucia mieszane. Kompilacja wieeeeeeelu źródeł (wszystkie cytowania wspomniane dwukrotnie - w bibliografii na koniec rozdziału i na koniec książki) i własnej pracy wywiadowczej w pewien obraz zjawiska, czasu, miejsca. Bez dystansu do bohaterów, bez ocen. Jest obyczaj, jest polityka, jest kronika kryminalna. Czytając miałem wrażenie, że to książkowa wersja serii materiałów reporterskich z Dużego Formatu.

_________________
Blaszony
Każde zwierzę koi dotyk.